حیات خلوت
دنیای مجازی اون جوری که میگن دنیای بدی هم نیست . بعضی مواقع با اینکه جسم ها از هم دورن ولی قلب ها و روح ها رو بهم نزدیک میکنه. درست برعکس دنیای واقعی که بعضی آدم ها کنارتن، سر یه سفره باهات غذا میخورن، میگن، میخندن ولی دلهاشون فرسنگها باهات فاصله داره.
چندسالی میشه که از طریق تلگرام با گروهی آشنا شدم به نام حیات خلوت. زنانی از جنس خودم . همدرد و همرنگ . آدم هایی که تا حالا هیچ وقت از نزدیک ندیدمشون. و شاید هیچ وقت نبینمشون. هرکدام از شهر و دیار و فرهنگ خاص. که به دور از فرهنگ و زبان متفاوت ، همدل و همرنگند. توی حیات خلوت هر وقت دلمون گرفت هر ساعت از شبانه روز بدون اینکه مزاحم کسی بشیم یا وقت قبلی بگیریم میتونیم بدون هیچ نگرانی درد دل کنیم بدون اینکه کسی ناراحت بشه . حرفایی که حتی به خواهر و مادرمون هم نمیگیم اونجا خیلی راحت بیان میکنیم. بعضی از دوستای حیات خلوتی من سالهاست منتظرن. بعضیاشون خداروشکر جواب سختی ها و انتظارشون رو گرفتن. واقعا اگه دنیای مجازی نبود من چطور با دوستای حیات خلوتی آشنا میشدم . نگرانی ها ، دلهره ها ،دلتنگی ها و دلخوری هایی که هیچ گوش شنوایی نداشت به کی میگفتم . ممنون دوستای حیات خلوتی که با حرفای روحیه بخشتون امید دوباره بهمون میدید. من اسمش رو نمیذارم دنیای مجازی چون دنیای ما و دوستی ما واقعی تر از بعضی آدم های اطرافمونه...
ان شالله روزی برسه که همه دخترای خوب حیات خلوت جواب سختی ها و انتظارشون رو از خدا بگیرن و دامن همشون سبز بشه. دنیای مجازی بعضی وقتا خیلی هم بهتر از دنیای واقعیه مگه نه...؟