تولد 3 سالگی وبلاگم

24 دی ماه 92 بود که با خوندن وبلاگ مادرای منتظر تصمیم گرفتم برای خودم یک وبلاگ بسازم. یه جایی که بتونم حرفای نگفته دلم رو توش بنویسم ... جوری که هیچ آشنایی ندونه و نخونه... 

فکر میکردم خاطراتم برای همیشه ثبت میشه و یه روزی صاحب اصلی وبلاگم خط به خطشو میخونه. ولی نشد. یه روز خیلی اتفاقی بلاگفا بهم ریخت و همه خاطرات خوب و بد من و دوستامو پاک کرد. پست هایی که گذاشتم دوستای همدردی که پیدا کرده بودم همشون حذف شدن . واقعا هیچوقت هیچی جای قلم و دفتر رو نمی گیره. خلاصه الان سه سال از  تولد بلاگم میگذره . توی زندگیمون فراز و نشیب زیاد داشتیم  . من از یه زن خانه دار که همه فکر و ذکرش تمیزکردن خونه و آشپزی بود تبدیل به یه زن شاغل شدم که دلشمغولی های جدید پیدا کرده.  می دونم لطف خدا بود که یه درآمد بیشتر توی زندگیمون بیاد که بتونیم جدی تر درمانمون رو ادامه بدیم. شاید اگه این لطف خدا نبود هیچوقت پامون به اصفهان باز نمیشد. روزهای خیلی شیرین دیگه هم داشتیم که  زیاد دوام نداشت فکر میکردیم انتظارمون تموم شده ولی ....